دیوکسین ها در ساده ترین اصطلاحات گروهی از ترکیبات شیمیایی هستند که آلاینده های ماندگار محیطی هستند. دیوکسین ها در سراسر دنیا یافت می شوند و در زنجیره غذایی بخصوص در بافت چربی حیوانات تجمع می یابند.
بیش از 90 درصد تماس انسان با دیوکسین ها عمدتا از طریق مصرف گوشت و لبنیات ، ماهی و صدف رخ می دهد. در مقابل ، دیوکسین ها در گیاهان ، آب و هوا در سطح بسیار کمی یافت می شوند. بسیاری از سازمان های ملی و بین المللی برنامه هایی را برای نظارت بر تأمین مواد غذایی اجرا می کنند.
دیوکسین ها ترکیبات بسیار سمی هستند و بر روی سیستم تولید مثل و رشد موجودات زنده تأثیر می گذارند ، به سیستم ایمنی بدن آسیب می رسانند ، با هورمون ها تداخل می کنند و از همه مهمتر باعث سرطان می شوند.
برای جلوگیری از این قرار گرفتن در معرض ، اقدامات احتیاطی برای منشا آنها اعمال شده و فرآیندهای صنعتی به شدت کنترل می شود تا تشکیل دیوکسین کاهش یابد.
دیوکسین ها ، به طور خلاصه ، آلاینده های محیط زیست هستند. این ماده در میان گروهی از مواد شیمیایی خطرناک است که به عنوان آلاینده های آلی پایدار شناخته می شود. دیوکسین ها به دلیل پتانسیل بسیار سمی نگران کننده هستند. آزمایشات و تجزیه و تحلیل های انجام شده تا به امروز تأثیرات جدی دیوسکین بر سلامت انسان را نشان می دهد.
نام دیوکسین ها به طور کلی در ادبیات شیمیایی برای گروه پلی کلرینه دی بنزو پاراکسیدها و دی بنزو فوران های پلی کلرینه از نظر ساختاری و شیمیایی استفاده می شود. برخی از بی فنیل های پلی کلرینه مانند دی اکسین (PCB) با خواص سمی مشابه نیز به عنوان دیوکسین نامیده می شوند. حدود 420 ترکیب دیوکسین شناسایی شده است. با این حال ، فقط حدود 30 مورد از این موارد سمیت قابل توجهی دارند.
به طور کلی ، دی اکسین ها محصولات جانبی فرآیندهای صنعتی هستند. طیف گسترده ای از فرآیندهای تولید ، از جمله ، به عنوان مثال ، سفید شدن کلر در تفاله یا تولید برخی از علف کش ها و آفت کش ها ، دیوکسین ها را به عنوان محصولات جانبی نامطلوب تولید می کند. با این حال ، فرایندهای طبیعی مانند فوران های آتشفشانی و آتش سوزی جنگل ها نیز به تشکیل دیوکسین کمک می کنند. از طرف دیگر ، گیاهان سوزاندن زباله کنترل نشده نیز به دلیل احتراق ناقص در تشکیل دیوکسین مثر هستند.
در واقع ، تشکیل دیوکسین محلی است ، اما توزیع محیطی آن جهانی است. امروزه دیوکسین ها در سراسر جهان یافت می شوند.
دیوکسین ها پس از ورود به بدن انسان ، به دلیل پایداری شیمیایی و توانایی جذب شدن توسط بافت چربی ذخیره شده در بدن ، برای مدت طولانی در بدن باقی می مانند. نیمه عمر آنها در بدن بین 7 تا 11 سال محاسبه شده است. در محیط ، دیوکسین ها تمایل به تجمع در زنجیره غذایی دارند.
هنگامی که افراد برای مدت کوتاهی در معرض سطوح بالای دی اکسین قرار می گیرند ، به طور کلی اختلالات پوستی ، تیرگی نامناسب پوست و تغییر عملکرد کبد مشاهده می شود. قرار گرفتن در معرض طولانی مدت بر سیستم ایمنی بدن ، سیستم غدد درون ریز ، سیستم عصبی و عملکردهای تولید مثل تأثیر منفی می گذارد. مطالعات روی حیوانات نشان داده است که قرار گرفتن مزمن در معرض دیوکسین ها باعث سرطان می شود.
به دلیل فراوانی دیوکسین ، افراد همیشه در معرض قرار گرفتن در معرض زمینه و سطح مشخصی از دیوکسین در بدن قرار دارند. قرار گرفتن در معرض زمینه طبیعی در حال حاضر به طور کلی در سلامت انسان در نظر گرفته نمی شود. با این حال ، دیوکسین ها هنوز پتانسیل سمی بالایی دارند و مطالعات برای کاهش قرار گرفتن در معرض زمینه در حال انجام است.
در همین حال ، مشخص شده است که جنین در حال رشد حساس ترین گروه به قرار گرفتن در معرض دیوکسین است. همچنین ، نوزادان تازه متولد شده در معرض اثرات خاصی قرار دارند ، زیرا اعضای بدن آنها تازه شروع به رشد می کنند.
علاوه بر این ، برخی از کارگران ، مانند کارگران صنعت کاغذ یا مکانهای زباله خطرناک ، در معرض سطوح بالاتر دی اکسین قرار دارند.
تجزیه و تحلیل کمی شیمیایی دیوکسین ها ، که برای شناسایی و اندازه گیری دیوکسین ها در مواد غذایی یا محیط انجام می شود ، نیاز به روش های پیچیده ای دارد که در تعداد محدودی از آزمایشگاه ها در سراسر جهان یافت می شود. از طرف دیگر ، هزینه های تجزیه و تحلیل بسیار زیاد است و این روش ها بسته به نوع نمونه متفاوت است.
امروزه ، روشهای غربالگری مبتنی بر زیست در حال توسعه هستند و استفاده از این روشها بر روی نمونه های خوراکی و خوراکی به طور فزاینده ای نتایج دقیق را به دست می دهد. این روش های غربالگری هم مقرون به صرفه هستند و هم امکان تجزیه و تحلیل بیشتر را دارند. با این حال ، اگر نتیجه مثبتی از آزمایش غربالگری بدست آید ، این نتایج باید با تجزیه و تحلیل شیمیایی پیچیده تری تأیید شود.
سازمان بهداشت جهانی همچنین در حال کار بر روی بار جهانی بیماری های منتقله از طریق غذا است. اثرات منفی دیوکسین ها بر باروری و عملکرد تیروئید در این زمینه مورد بحث قرار گرفته است. بنابراین ، کاهش قرار گرفتن در معرض دیوکسین یک هدف مهم برای کاهش خطرات احتمالی سلامتی است. مطالعاتی توسط سازمان بهداشت جهانی در حال انجام است تا میزان مواجهه قابل قبول را تعیین کند.
همچنین ارزیابی ریسک جامع PCB های شبیه دیوکسین توسط سازمان غذا و کشاورزی ملل متحد انجام شده است. به گفته متخصصان ، میزان مصرف موقتی قابل تحمل ماهانه 70 پیکوگرم بر کیلوگرم است. این مقدار همان مقدار دیوکسینی است که می تواند در طول زندگی بدون اثرات سلامتی قابل تشخیص مصرف شود.
برای کاهش خطر قرار گرفتن در معرض دیوکسین ، مصرف کنندگان ابتدا باید چربی گوشت را قطع کرده و محصولات لبنی کم چربی مصرف کنند. علاوه بر این ، داشتن یک رژیم غذایی متعادل با مصرف مقادیر کافی میوه ، سبزیجات و غلات به شما در جلوگیری از قرار گرفتن بیش از حد در یک منبع منفرد کمک می کند. این یک استراتژی بلند مدت برای کاهش بارهای بدن است.
سازمان ما با استفاده از یک کارمند آموزش دیده و متخصص و تجهیزات پیشرفته فناوری ، از جمله مطالعات آزمایش ، اندازه گیری ، تجزیه و تحلیل و ارزیابی بیشمار ، خدمات تجزیه و تحلیل دیوکسین را در چارچوب استانداردهای ملی و بین المللی به سازمان های متقاضی ارائه می دهد.
eurolabفعالیتهای گزارشگری و صدور گواهینامه ، بنیاد اعتباربخشی سازمانی (EAF) بر اساس اعتبار ارائه شده توسط موسسه خود. مؤسسه اعتباربخشی سازمانی (EAF) ارائه دهنده اعتبار آزمایشگاهی ISO/IEC 17025 همزمان؛ این یکی از امضاکنندگان سازمان ملل متحد (UN GLOBAL COMPACT) است.
