Meestal gemaakt van een aluminiumlegering, zijn kopvormen gemaakt in verschillende maten om een ​​redelijke pasvorm aan de helm te bieden en bevatten ze een versnellingsmeter met drie assen (drie enkele versnellingsmeters in x-, y- en z-vlakken). Op het moment van de botsing registreren deze versnellingsmeters de versnelling (of vertraging in dit geval) van de hoofdvorm in alle drie de richtingen en registreren de resulterende waarde. Daarnaast kan het momentum dat in de tijd is uitgezet worden gebruikt om het hoofdletselcriterium (HIC) te berekenen, dat een maat geeft voor de verwachte kans op ernstig letsel voor de gebruiker. Het wordt berekend volgens de integratie van versnelling versus tijd tussen twee punten in de tijd.

Helmen kunnen op verschillende soorten aambeelden vallen, waaronder platte, trottoirbanden (hoeken) en speciaal gevormde aambeelden zoals ballen. Valhoogtes zullen per norm verschillen, afhankelijk van de waargenomen gevaren tijdens het gebruik. In het geval van fietshelmen valt het hoofd van een hoogte van ongeveer 250 m (tot 2453 J) op het platte aambeeld, met een maximaal toegestane versnelling van 29 g (0.96 m / s) ² ​ Het testen wordt uitgevoerd na hoge temperatuur, lage temperatuur, UV-veroudering of onderdompeling in water.

De meeste specificaties voor beschermende helmen bevatten naast specifieke prestatie-eisen ook een reeks vereisten voor een helmontwerp. Deze omvatten doorgaans de dekking die door de helm wordt geboden, evenals het gezichtsveld dat de drager krijgt tijdens het dragen. Ze kunnen ook voldoen aan een reeks ergonomische en op veiligheid gebaseerde vereisten (vooral in het geval van industriële helmen), zoals de ruimte tussen de helm van de helm en de schaal.

Helmen kunnen het hoofd alleen tijdens het dragen beschermen, en daarom vergen de middelen om de helm op het hoofd van de gebruiker te houden evenveel aandacht als de rest van de hoofdbescherming en worden daarom onderworpen aan een reeks tests. De specifieke test die wordt uitgevoerd, is afhankelijk van het type helm, maar er worden twee hoofdtests uitgevoerd:

Retentiesysteem vermogen:Het retentiesysteem (met name de kinband) wordt onderworpen aan een kracht die statisch of dynamisch wordt uitgeoefend om ervoor te zorgen dat de riem minder snel kapot gaat waar deze het meest nodig is. In het geval van industriële helmen is het wenselijk dat de kinband geen verstikkingsgevaar oplevert en daarom niet te sterk is, en daarom moeten de gordels een breekelement bevatten bij ankers die bedoeld zijn om te bezwijken binnen een bepaald belastingsbereik. Meestal wordt de helm, inclusief de kinband, op een hoofdvorm van de juiste maat gemonteerd, en de kinband is ofwel een kunstmatige kin (bestaande uit twee cilinders die op een frame zijn gemonteerd) waarbij de vorm van het hoofd vast blijft, of de vorm van het hoofd zelf. gebruikt om de kracht dynamisch toe te passen.

Retentiesysteem efficiëntie: Helmen worden onderworpen aan een schokbelasting op de voor- of achterkant van de helm om de helm van het hoofd te verwijderen. Dit om rekening te houden met het risico dat de helm vast komt te zitten in een obstakel en onbedoeld van het hoofd van de gebruiker afkomt. De testbelasting (aangebracht met een vallende massa van 10 kg) wordt op de achterkant van de helm uitgeoefend door middel van een katrolsysteem, waarbij de laadrichting een richting volgt van ongeveer 45 ° van horizontaal naar voren wanneer deze op een geschikte kopvorm is gemonteerd. (dit wordt soms herhaald op de voorkant van de helm). Om aan de eisen van de meeste normen voor beschermende helmen te voldoen, moet de helm in hoofdvorm blijven.