De geteste helm wordt in een kopvorm van de juiste maat (en maat) geplaatst die bovenop een weegcel wordt gemonteerd en vervolgens op een stijve (en monolithische) basis. In dit geval wordt een halfronde slagpin met een geschikte massa (5 kg) vanaf een bepaalde hoogte (1 meter) op de helm laten vallen. De kracht die door de helm wordt overgebracht, wordt gemeten met behulp van de weegcel onder de motorkap en geregistreerd in een grafiek. 

Om een ​​helm te laten voldoen aan de eisen van EN 397, mag de maximale kracht die wordt overgedragen na de juiste signaalconditionering niet hoger zijn dan 5 kN. Deze test wordt uitgevoerd op verschillende helmmonsters, na voorconditionering tot hoge temperatuur, lage temperatuur, onderdompeling in water en UV-veroudering. Er is ook de mogelijkheid om het temperatuurbereik voor voorconditionering uit te breiden als de fabrikant daarom vraagt.

Penetratie

Industriële helmen worden getest om er zeker van te zijn dat ze voldoende bescherming bieden tegen scherpe of puntige voorwerpen. De test is gebaseerd op een methode die vergelijkbaar is met de schokabsorptietest door een aanvaller van een bepaalde hoogte op een vast op het hoofd gemonteerde helm te laten vallen. In dit geval is de slagman echter een puntige kegel (met een massa van 3 kg, gevallen van een hoogte van 1 meter) en in plaats van de overgedragen kracht te meten, is de beoordeling gebaseerd op of de slagman in contact is met het hoofd. vorm onder het hoofd. helm. Dit kan worden bereikt door indicatormateriaal (bijv. Pulp of zacht metaal) op de kopvorm te gebruiken of door elektrisch contact tot stand te brengen tussen de slagpin en de kopvorm (waar een alarmerend circuit wordt voltooid als de slagkop de vorm raakt). Net als bij de impacttest,

Ontwerp voorwaarden

De meeste specificaties voor beschermende helmen bevatten naast specifieke prestatie-eisen ook een reeks vereisten voor een helmontwerp. Deze omvatten doorgaans de dekking die door de helm wordt geboden, evenals het gezichtsveld dat de drager krijgt tijdens het dragen. Ze kunnen ook voldoen aan een reeks ergonomische en op veiligheid gebaseerde vereisten (vooral in het geval van industriële helmen), zoals de ruimte tussen de helm van de helm en de schaal.

Kinbandverankering

Helmen kunnen alleen beschermen als ze op het hoofd worden gehouden, dus er kan een kinband worden geleverd om grip te garanderen onder normale werkomstandigheden. EN 397 vereist dat de helmschaal of de hoofdband zijn uitgerust met een kinband of een bevestigingsmiddel, dwz bevestigingspunten. Elke meegeleverde kinband moet een minimale breedte hebben van 10 mm wanneer deze niet wordt uitgerekt en moet aan de schaal of hoofdband worden bevestigd.

De sterkte van de riem (en) moet voldoende zijn om ervoor te zorgen dat een eventuele kinriem de helm op het hoofd houdt, maar niet zo groot dat de riem een ​​verstikkingsgevaar oplevert. Bij de methode voor het meten van de fixatiesterkte van de kinband zoals gespecificeerd in EN 397, wordt de helm gemonteerd op een hoofdvorm van de juiste maat en wordt de kinband om een ​​kunstmatige kin gedragen. Een trekkracht wordt dan uitgeoefend op de kunstmatige kaak met een snelheid van 20 N / min totdat de dummy kaak wordt vrijgegeven, simpelweg als gevolg van het falen van het anker (de ankers). De norm vereist dat de kracht waarbij dit gebeurt niet minder dan 150 N en niet meer dan 250 N mag zijn.

Optionele tests

EN 397 omvat een reeks optionele tests op helmen waarvoor extra bescherming vereist is. Helmen kunnen bescherming eisen tegen zeer hoge of zeer lage temperaturen, spatten van gesmolten metaal, elektrische spanningen tot 440 V en laterale vervorming. Elk van deze categorieën omvat tests om de geschiktheid van de helm voor bescherming tegen deze gevaren aan te tonen.