Het dragen van persoonlijke beschermingsmiddelen (PBM) is een zeer belangrijke overweging in elke veilige werkomgeving. Hoewel persoonlijke beschermingsmiddelen kunnen worden gedragen als onderdeel van de onderhoudstaak van de werkgever op de werkplek, zijn er veel verschillende soorten, van commerciële en plaatselijk gebruikte veiligheidsbrillen tot beschermende handschoenen. Het gebruik van de juiste persoonlijke beschermingsmiddelen voor de uit te voeren taak kan de gebruiker helpen beschermen tegen zowel lichte als ernstige verwondingen die voorkomen kunnen worden, maar de beschermende uitrusting zelf moet worden geëvalueerd om er zeker van te zijn dat deze de gebruiker geen schade toebrengt.
21 Europese PBM-richtlijn 89/686 / EEG moet voldoen aan de eisen van de Europese PBM-verordening (EU) 2016/425, ter vervanging van PBM's ontworpen voor de Europese markt st April is een samenvatting van de essentiële gezondheids- en veiligheidseisen waaraan een product met een 2018 Annex II van de verordening moet voldoen. Artikel 1.2 van bijlage II is een vereiste voor 'geen schade'. Dit betekent dat het PBM-product zelf de gebruiker niet mag blootstellen aan extra gevaren tijdens normaal, voorzienbaar gebruik. REACH (Verordening (EG) nr. 1907/2006) Bijlage XVII-wetgeving inzake stoffen waarvoor beperkingen gelden, is van toepassing op alle producten, met inbegrip van persoonlijke beschermingsmiddelen, en het kan zijn dat aanvullende tests nodig zijn om de stof te laten voldoen aan de REACH-vereisten.
In dit artikel worden de chemische ongevaarlijke vereisten beschreven voor beschermende kleding, schoenen en handschoenen die onder de PBM-verordening vallen. Het biedt een breed overzicht van de chemische tests die bij EUROLAB zijn uitgevoerd, waardoor fabrikanten kunnen aantonen dat hun producten veilig zijn en voldoen aan de PBM-verordening. Als een EU-typeonderzoek vereist is, zijn deze testgegevens vereist. Er zijn verschillende soorten producten die onder de PBM-verordening vallen, en veiligheidseisen en prestatiekenmerken worden voornamelijk gespecificeerd in Europese en internationale normen. Dit kunnen stoffen zijn die aan beperkingen of verboden zijn vanwege hun bekende schadelijke effecten.
Een productnorm voor een PBM-type vereist een beoordeling op basis van de niet-gevaarlijke stof, de gebruikte materialen, de productopbouw en het beoogde gebruik, ook al bevat deze geen speciale eisen voor benoemde stoffen. Bijvoorbeeld EN 420: 2003 + A1: 2009 - 'Beschermende handschoenen. De algemene eisen en testmethoden bevatten alleen tests voor pH, chroom VI en extraheerbare latexproteïne. Het kan echter nodig zijn om verder te testen nadat de materialen zijn geëvalueerd. Deze norm zal worden vervangen door EN ISO 21420, die naar verwachting in de nabije toekomst zal worden gepubliceerd. Wijzigingen aan het schadelijke middel omvatten de verwijdering van de extraheerbare latexproteïne-test en de toevoeging van tests voor nikkel, azokleurstoffen en dimethylformamide (DMFa).
De niet-destructieve vereisten in deze normen zijn geen volledige lijsten van mogelijke gevaren in PBM-producten. Daarom moeten aangemelde instanties zoals EUROLAB mogelijk niet-gevaarlijke chemische tests uitvoeren die niet specifiek in de norm zijn gespecificeerd om een certificaat van EU-typeonderzoek te verkrijgen. Het is duidelijk dat producten sterk kunnen variëren in productieprocessen en in materiaalsamenstelling, en EUROLAB kan aanvullende chemische tests voorstellen om volledig te voldoen aan de PBM-verordening en REACH-bijlage XVII. Om te bepalen welke chemische test vereist is, zal EUROLAB het eindproduct evalueren en een testregime voorstellen waarmee de klant vol vertrouwen kan verklaren dat het product voldoet aan de relevante Europese wetgeving als aan de prestatie-eisen wordt voldaan.
Hieronder vindt u een samenvatting van enkele van de basistests voor chemische niet-gevaren die bij EUROLAB zijn uitgevoerd. Onze bekwame medewerkers kunnen u adviseren over relevante tests voor specifieke PBM-artikelen.
De 'pH'-waarde van een materiaal is een indicator van hoe zuur of alkalisch het is, en dit wordt gemeten met de pH-schaal van 0 tot 14. Een meting onder 1 is sterk zuur en 14 is sterk alkalisch. Huidirritaties kunnen optreden als een materiaal in een PBM-product een te hoge of te lage pH-waarde heeft en vooral als de aanwezige zuren of logen 'sterk' zijn, dwz sterk geïoniseerd. De pH-waarde van het leer moet hoger zijn dan 3.2 in veiligheidsschoenen, handschoenen en beschermende kleding. Een hoge of lage pH-waarde kan ook de integriteit van het product aantasten en daarom een veiligheidsprobleem veroorzaken. Bovendien - voor veiligheidsschoenen - als de pH-waarde lager is dan 4, moet het pH-verschil tussen een testmonster verdund tot een tiende van zijn oorspronkelijke sterkte en het originele monster kleiner zijn dan 0.70. Beschermende kleding en handschoenen, textiel en andere materialen moeten een pH hebben tussen 3,5 en 9,5, dus buitensporige zuur- en alkaliteitswaarden moeten worden uitgesloten. Deze pH-vereisten zijn niet alleen geïmplementeerd om schade aan de gebruiker te voorkomen, maar ook om hoogwaardige ingrediënten en productintegriteit te garanderen.
Chroom is een 'overgangsmetaal' waarvan de zouten worden gebruikt bij het looien van leer. Het is te vinden in het leer in twee belangrijke staten, bekend als 'chroom III' en 'chroom VI'. Het wordt meestal alleen gevonden als chroom III in afgewerkt leer. Tijdens het looiproces of onder bepaalde bewaarcondities is het echter mogelijk dat een deel van chroom III kan worden geoxideerd tot chroom VI, een bekende irriterende stof voor de huid, potentieel carcinogeen en milieugevaar. Chroom VI is momenteel beperkt onder REACH - Verordening (EG) nr. 1907/2006 Bijlage XVII, punt 47, en vereist dat minder dan 3 mg / kg chroom VI aanwezig is. De detectiegrens (referentietestmethode voor het meten van chroom VI in leer) in ISO 17075-2: 2017 is 3 mg / kg. Daarom wordt het resultaat van de detectie van een van beide niet gerapporteerd als '<3 mg / kg'.
Van natuurlijke latexproteïnen is bekend dat ze bij veel mensen allergische reacties veroorzaken. Een veelgebruikt product dat latex gebruikt, is een wegwerphandschoen voor medisch onderzoek. Door de aard van dit product hebben de gebruiker en de patiënt direct huidcontact met latex. Dit betekent dat de allergiekwestie moet worden geëvalueerd als onderdeel van de chemische onschadelijkheidstest. Het testen van latexproteïnen is momenteel vereist onder EN 420: 2003 + A1: 2009, maar deze testvereiste zal in de toekomstige norm EN ISO 21420 worden verwijderd. EUROLAB kan tests aanbieden om het niveau van natuurlijke latexproteïnen te bepalen. Testgegevens moeten op het product of de verpakking worden gemarkeerd om de eindgebruiker in staat te stellen een weloverwogen selectie van geschikte producten te maken.
Sommige kleurstoffen in de Azo-familie (verbindingen die de functionele groep -N = N- bevatten) kunnen worden gesplitst om aromatische aminen te vormen die kankerverwekkend zijn. Er staan momenteel 43 beperkte aromatische aminen in vermelding 22 van bijlage XVII bij REACH. Geverfd textiel of leer dat in direct of langdurig contact met de huid staat, moet worden getest op de aanwezigheid van deze aromatische aminen. 'Azokleurstofbeperking', EN ISO 13688: 2013 - 'Een speciaal geval in beschermende kleding. Algemene vereisten'. Voor andere producten raadt EUROLAB aan om geverfd textiel en leer te testen met mogelijk huidcontact. Dit om ervoor te zorgen dat de producten voldoen aan de onschadelijkheidseisen van de PBM-verordening. Bovendien zal het worden toegevoegd aan de toekomstige norm EN ISO 420, die EN 2003: 1 + A2009: 21420 zal vervangen.
Metalen onderdelen (zoals gespen en ringen) kunnen soms huidallergie veroorzaken bij direct of langdurig contact met de huid. Dit komt meestal door de aanwezigheid van nikkel. Volgens EN ISO 13688: 2013 moeten alle metalen materialen die langdurig in contact kunnen komen met de huid een nikkelemissie hebben van minder dan 0.5 ug / cm. 2 per week. Deze beperking maakt deel uit van EN ISO 13688: 2013, clausule 4.2 en valt onder vermelding 27 van REACH-bijlage XVII. Bovendien wordt het toegevoegd aan de aanstaande EN ISO 21420-norm.
Dimethylformamide (N, N-dimethylformamide - 'DMFa') is een oplosmiddel dat wordt gebruikt bij het coaten of onderdompelen van beschermende handschoenen met polyurethaan (PU). DMFa wordt snel door de huid opgenomen en staat erom bekend buikpijn, obstipatie, misselijkheid en braken, hoofdpijn, zwakte, duizeligheid en huidproblemen te veroorzaken, naast beschadiging van de lever. Bovendien is het onlangs door het Internationaal Agentschap voor Kankeronderzoek (IARC) geclassificeerd als een "Groep 2A-stof", die het definieert als "mogelijk kankerverwekkend voor de mens". De DMFa wordt beperkt door de Duitse technische regels TRGS 401 voor gevaarlijke stoffen en wordt in REACH vermeld als een zeer zorgwekkende stof (SVHC). Na de publicatie van EN ISO 21420 zal het een verplichte test zijn voor onschadelijkheid volgens de testmethode EN 16778: 2016 voor alle PU-bevattende handschoenen.
Polycyclische aromatische koolwaterstoffen (PAK's) zijn organische moleculen die zijn opgebouwd uit twee of meer aangrenzende aromatische ringen. Ze komen van nature voor in steenkool, ruwe olie en benzine en kunnen als onzuiverheden worden aangetroffen in plastic of rubberen materialen. Studies hebben aangetoond dat blootstelling aan PAK mogelijke gezondheidseffecten op korte en lange termijn heeft. Dit heeft geresulteerd in nationale en internationale wetgeving, waaronder REACH Annex XVII entry 1272 zoals gewijzigd door de Europese Verordening (EU) 2013/50. PAK's kunnen een risico vormen voor de menselijke gezondheid door inslikken, opname door de huid en inademing, en kunnen oogirritatie en braken veroorzaken.
Er kunnen ook langetermijneffecten zijn, zoals een verhoogd risico op kanker in de maag, huid, blaas en lever. Hoewel slechts acht PAK's worden vermeld in bijlage XVII van REACH, kan de interne testprocedure van EUROLAB tot 24 PAK's identificeren en kwantificeren door middel van massaspectrometrie (GC-MS) en gaschromatografie (GC-MS). De resultaten van aanvullende PAK's kunnen nuttig zijn bij testen volgens strengere normen, zoals het Duitse GS-keurmerk, dat een beperking heeft op het totaal van 18 individuele PAK's.
Pentachloorfenol (PCP) wordt van oudsher gebruikt als fungicide voor natuurlijke materialen zoals katoen, leer en wol. Het gebruik ervan is beperkt gebleven omdat het zeer giftig is voor mensen en in verband is gebracht met sommige soorten kanker. In punt 22 van bijlage XVII bij REACH staat dat PCP niet mag worden gedetecteerd in materialen met concentraties boven 1.000 delen per miljoen (ppm). In Duitsland is er ook de eis dat PCP niet mag worden gedetecteerd bij concentraties van meer dan 5 delen per miljoen (ppm). Natuurlijke materialen zoals katoen of leer die in handschoenen of kleding worden gebruikt, vereisen PCP-tests of geldige testrapporten om hun afwezigheid te bevestigen.
Het testen van chemische onschadelijkheid is een belangrijk onderdeel van het evalueren van de veiligheid van persoonlijke beschermingsmiddelen voor de Europese markt. Voor aangemelde instanties om de PBM, en dus het product dat met de CE-markering moet worden geëtiketteerd, goed te keuren, is bewijs vereist dat de aan beperkingen onderworpen stoffen en productspecificatienormen die in REACH worden vermeld, ontbreken.
EUROLAB kan een uitgebreide service bieden om de klant te begeleiden bij wettelijke vereisten. Afgewerkte producten kunnen worden beoordeeld door ons ervaren personeel om te bepalen welke stoffen relevant zijn, zodat alleen de juiste materialen worden beoordeeld op geschikte beperkte stoffen. Deze 'gerichte test'-aanpak helpt om de kosten van chemische testen zonder gevaar te minimaliseren, die, als bevredigende resultaten worden behaald, de klant in staat zal stellen het product veilig op de markt te brengen.
Eurolabrapportage- en certificeringsactiviteiten, Stichting Ondernemingsaccreditatie (EAF) op basis van de door haar instelling verstrekte accreditatie. Enterprise Accreditation Foundation (EAF) ISO/IEC 17025 leverancier van laboratoriumaccreditatie; Het is een ondertekenaar van de Verenigde Naties (UN GLOBAL COMPACT).
