Oturma yeri çeşitli şekillerde test edilebilir. Bu makale, yangına dayanıklılık ve döşemeli parçaların dayanıklılığı gibi özelliklerden ziyade fiziksel yönlerin (güç, dayanıklılık, stabilite ve ergonomi) değerlendirmesini açıklamaktadır. Mobilya endüstrisi 'ev içi' oturma ve 'ev dışı' oturma arasında ayrım yapmaktadır. Yurt içi olmayan oturma düzeni genellikle 'sözleşmeli' koltuk olarak adlandırılır.
Oturma testi, aşağıdaki testlerden herhangi birini veya tümünü içerebilir: statik yük, darbe yükü veya dayanıklılık. Tipik bir statik yük testinde, yatay koltuk kısmına ve / veya dikey sırtlık kısmına kısa bir süre - belki on saniye - belirli bir yük uygulanır. Açık havada oturma durumunda, 30 dakikalık ekstra nihai statik yük uygulaması da vardır. Yüklerin kombinasyonu birkaç kez, tipik olarak on kez uygulanır. Yapının veya çerçevenin herhangi bir parçası kırılırsa, ayrılırsa veya deforme olursa, oturma yeri testi geçemez. Arızalar her zaman dramatik değildir ve örneğin çatlakları ortaya çıkarmak için dikkatli inceleme gerekebilir.
Bir darbe yükü testinde, düşen bir ağırlığın yuvaya çarpmasına izin verilir. Düşen ağırlığın kütlesi ve ağırlığın düştüğü mesafe belirtilir. Bu darbe testinin bir çeşidi olarak, bir sarkaç düzenlemesi kullanan bir yan çarpma istenebilir.
Dayanıklılık testlerinde, belirli yükler koltuğa ve arkalığa döngüsel bir şekilde uygulanır. 'Koltuk ve sırt dayanıklılığı testinde' yükler, bir kişinin oturarak oturup ardından binlerce kez ayağa kalkmasını simüle etmek için uygulanır. Yükler, statik testlerde belirtilenler kadar büyük değildir. Diğer bir dayanıklılık testi türü de 'koltuk ön kenarı dayanıklılık testi'dir. Bu durumda, koltuğun ön kenarının her iki tarafına alternatif yükler uygulanır. Yüklerin uygulandığı kesin konumlar, belirli dayanıklılık testi türüne göre değişecektir. Kolçaklar da dahil olmak üzere koltuğun yapısal bileşenleri, daha basit statik testlerde ortaya çıkmayan dayanıklılık testlerinde hatalar geliştirebilir. Yükleri uygulamak için otomatik sistemler kullanılır.
Bu sistemler, büyük bir yapısal arızanın ne zaman meydana geldiğini tespit edebilir ve testi durdurabilir. Daha az dramatik arızaların olması durumunda, otomatik sistemler durmaz ve sorunu tespit etmek için bir test mühendisinin uzman gözüne ihtiyaç vardır.
Bir stabilite testinde, kullanım sırasında oturma yerinin devrilme olasılığı değerlendirilir. Testlerin ayrı varyantlarında, koltuk, kollar ve ayak dayama yeri (varsa) ve sırtlık üzerinde belirtilen noktalara belirtilen yükler uygulanır. Koltuk öne, yana veya arkaya doğru dönerse, testi geçememiştir.
Çoğu oturma standardı, normal kullanımda oturma yerinin keskin kenarlar veya "sıkışma noktaları" nedeniyle kullanıcıya zarar vermemesini sağlamak için bazı gereksinimleri içerir. Keskin kenarlardan kaçınmak için, kenarlar için minimum yarıçap belirtilebilir. Sıkışma (veya kesme) noktalarının tanımı zor bir alandır ve çoğu durumda böyle bir tehlikenin belirlenmesi özneldir. Bir sıkışma noktasının olup olmadığı, oturma yerinin tasarımı ve yapısının çok dikkatli bir şekilde değerlendirilmesini gerektirir. Sıkışma noktası, oturma sırasında bir tehlike noktası olabilir ve normal kullanımda birbirine göre hareket eden herhangi bir parça referans alınarak bir standartta tanımlanabilir. Bir kullanıcı parmağını bir ofis koltuğu mekanizmasına veya belki başka bir özelliğe hapsedebilir. Normal kullanımda parçaların birbirine göre hareket edip etmediğine karar vermek her zaman kolay değildir. Diğer bir güvenlik gerekliliği, içi boş bileşenlerin (tüpler gibi) uçlarının parmakların sıkışmasını önlemek için kapatılması veya kapatılması olabilir.
Çoğu durumda oturma, belirli bir ulusal veya uluslararası standarda göre test edilecektir. Hangi standardın kullanılacağının seçimi bazen göz korkutucu görünebilir. Bazı durumlarda, koltuğun son kullanıcısı (veya alıcısı) hangi standardın gerekli olduğunu belirtebilir ve böylece seçim basitleştirilir. Diğer durumlarda, koltuğun tedarikçisi veya üreticisi, koltukların 'amaca uygun' ve 'güvenli' olduğuna dair bazı kanıtlar isteyebilir ve bu nedenle hangi standardın uygun olduğu konusunda tavsiyeye ihtiyaç duyacaktır. Yeni tasarımlar söz konusu olduğunda, mevcut hiçbir standart uygun olmayabilir. Bu nedenle, doğaçlama bir testin, belki de olağan standartların bazı kısımlarını uyarlayarak tasarlanması gerekebilir. Standartların çoğu, oturma yerinin 110 kg'a (17 taş) kadar olan kişiler için uygun olduğunu ve bu nedenle 'bariatrik' için oturduğunu göstermeyi amaçlamaktadır.
Bazı standartlar, birkaç test şiddeti düzeyi içerebilir. Bu, örneğin, bir kütüphanede kullanılacak oturma yerinin, hapishanede kullanım için oturmaya göre daha düşük test yüklerine ve daha az yorgunluk döngüsüne maruz kalacağı anlamına gelebilir. Ayrıca, standart seçiminin genellikle oturma yerinin tasarımına değil, kullanım amacına göre belirlendiğine dikkat edilmelidir.
EUROLAB, raporlama ve belgelendirme faaliyetlerini, Enterprise Accreditation Foundation (EAF) kuruluşundan sağladığı akreditasyona dayanarak sürdürmektedir. Enterprise Accreditation Foundation (EAF) ISO/IEC 17025 laboratuvar akreditasyon sağlayıcısı aynı zamanda; Birleşmiş Milletler (UN GLOBAL COMPACT) imzacısıdır.
