RoHS (Tehlikeli Maddelerin Kısıtlanması) 2000'li yılların başında Avrupa Birliği'nde (AB) bir direktif olarak hayatına başladı ve 2011'de yeni bir direktif olarak revize edildi. Direktifin amacı, atıkların bertarafı için kullanım ömrü sonuna uygunluğu sağlamaktır.
Direktif özellikle aşağıdaki malzemelerin kullanımını ayrıca belirtilen maksimum bir seviyede sınırlandırmaktadır:
Yukarıda listelenen kısıtlanmış maddelere ek olarak, AB direktifi Temmuz 2019'dan itibaren aşağıdaki ftalat bileşenlerini (plastikleştiriciler) aşamalı olarak kullanıma sunacaktır:
Yukarıdaki RoHS bileşenlerine ek olarak EUROLAB, CPSIA (Tüketici Ürünleri Güvenlik Bilgileri Yasası) kapsamında sağlanan direktiflere uymak için ek fitalat testleri sunar:
AB RoHS direktifi, böylelikle elektronik ve elektrikli malların üreticisine, dağıtıcısına ve perakendecisine, AB içindeki ve içindeki RoHS uyumlu olma yükünü yükler. AB'ye ek olarak, bazı diğer ülkeler de kısıtlanmış malzemelerini ve seviyelerini AB direktifinden sonra şekillendiren RoHS ticaret mevzuatını (Çin ve Kore dahil) kabul etti. Kaliforniya Eyaleti ayrıca, belirli bir boyuttan daha büyük video ekranlarına sahip elektronik ürünleri özel olarak ele alan RoHS mevzuatına da sahiptir.
Elektronik materyallerin “kullanım ömrü” başlangıcından itibaren uygun dokümantasyon muhafaza edilirse, sonuç olarak bu mevzuata uyum nispeten basit olabilir. RoHS kaydının çoğu, elektroniklerin üretiminde ve montajında kullanılan hammaddelerin ve bileşenlerin, nihai bir montaj veya ürün yoluyla ileriye taşınabilen uygunluk beyanına dayanır. Tüm bileşenlerde kısıtlı materyallerin kullanımının eksiksiz bir dokümantasyonuna sahip olmak, son ürünün test edilmesini muhtemelen gereksiz kılacaktır. Ne yazık ki küresel tedarik zincirinde ve izlenebilir olmayan veya RoHS uyumlu olmayan hammaddelerin kullanımında, RoHS gerekliliklerini karşılamak için testler genellikle gerekli hale gelir.
Son elektronik ürünlerinde RoHS uyumluluğu veya tescili isteyenler için temel prosedür, ilk olarak nihai ürünün (veya ürünün bir kısmının) belirlenen kullanımına bağlı olarak belirli bir parametre için muafiyet kapsamına girip girmediğini belirlemektir. Bu, uygulanacak RoHS standardına göre değişiklik gösterecektir, ancak nihayetinde uygunluğa giden yolun gerekli olup olmadığını belirlemenin ilk adımıdır.
Muafiyetler, ilgili standartlarda açıkça belirtilmiştir. Prosedürdeki ikincisi, nihai ürünü oluşturan bileşenlerin tam olarak anlaşılmasıdır. Bir üretici olarak, bu bilgi kolayca elde edilebilir, ancak bir distribütör olarak bu, makyajı anlamak için genellikle üretici ile işbirliği gerektirir. Sürecin bir sonraki kısmı, ürünü oluşturan bileşenlerle ilgili dokümantasyon toplanmasıdır.
Sonuçta bu, sürecin en sıkıcı kısmı olabilir, ancak yine son adımda maliyet ve baş ağrısı açısından faydalı olacaktır. Boşluk değerlendirmesi, uyum söz konusu olduğunda esasen belgelenmemiş bileşenleri belirlemenin yanında yer almaktadır. Boşluk değerlendirmesinin sonuçları daha sonra ürünün hangi bileşenlerinin RoHS standardına göre test edilmesi gerektiğini belirleyecektir.
RoHS malzemelerinin tam listesi için belirtilen kantitatif test, belirlenen maksimum seviyelerin altında olmak için gerekli kantitasyon limitlerini karşılamak için analiz için birden fazla yöntem gerektirir. Tespit sınırı gereksinimlerini karşılayabilen XRF (X-ışını Floresansı) gibi temel tarama tekniklerine izin verilir, ancak bu teknik, altı değerlikli ve üç değerlikli krom arasındaki kromu belirtmeyecek ve ayrıca tanımlanan brom ile ilgili bileşik bilgileri sağlamayacaktır. Ek olarak, küçük bileşenler üzerinde hedeflenen XRF analizi, tercih edilen yöntemlerle tam kantitatif analiz kadar maliyetli hale gelebilir.
Analiz için hazırlık yapmak, kullanıcının ve laboratuvarın üründeki homojen malzemeleri tanımlamasını ve ayırmasını gerektirir. Çoğunlukla, içeriğini uygun şekilde karakterize etmek için yeterli homojen malzeme kütlesi sağlamak için birden fazla (aynı) ürün kullanmak gerekli olabilir. Homojen malzemeler daha sonra ayrıştırılır ve analitik hazırlık için hazırlanmak üzere "partikül boyutunu küçültme" teknikleriyle homojenleştirilmeleri gerekir. Bu, kütlenin uygun istatistiksel örneklemesi için parçacık boyutunu küçültmek için kaba kuvvetin ufalanması, parçalanması, öğütülmesi, delinmesi vb. kadar basit olabilir.
Kantitatif analiz yöntemlerinin tümü (tarama yönteminin yanı sıra) numunenin sıvı formda analiz edilmesini gerektirdiğinden, hazırlık yöntemleri daha sonra örneklenen kütleden hedef analiti "çıkaracaktır". Örneklenen kütle daha sonra yönteme bağlı olarak ekstraksiyon için bir sıvıyla işlemden geçirilir ve elde edilen ekstrakt kalan örneklenmiş kütle askıda katılardan süzülür. Ekstrakt daha sonra analitik yöntem gereksinimlerine bağlı olarak analiz için daha fazla işlenebilir. Metalik analitler (Cd, Pb ve Hg) için, ekstraksiyon sıvısı tipik olarak konsantre bir asittir. Hex Cr analiti, ekstrakte edilen kromun oksidasyon durumunu değiştirmemek için farklı bir sıvı gerektirir (bu tipik olarak bir alkali sulu çözeltidir). Bromlu bileşikler için (PBB ve PBDE),
Kantitatif belirleme için, metaller, ekstraksiyon sıvısındaki analit miktarını ölçmek için spektrografik teknikleri içerecektir. Cd ve Pb için spektrografik teknik atomik absorpsiyon, emisyon veya kütle spektroskopisi olabilir. (AA, ICP-OES, ICP-MS). Hg tayini, tipik olarak bir soğuk buhar atomik absorpsiyon (CVAA) veya Akış Enjeksiyonu (FIA) analiz yöntemini içerecektir. Hex Cr belirlemesi, tipik olarak difenilkarbazid veya bir iyon kromatografik (IC) analizi ile reaksiyondan sonra bir spektrofotometrik analizi (UV-Vis) içerecektir. Bromlu bileşiklerin belirlenmesi, kütle spektroskopi tespiti ile birlikte kromatografik ayırmayı (gaz kromatografisi veya sıvı kromatografisi) içerecektir. Bromlu malzemeler tipik olarak endüstriyel olarak yaygın olmadığından, Kantitatif yöntemler maliyetli olabileceğinden, bromlu bileşiklerin taranması genellikle tam kantitatif analizden önce önerilir. Bunun bariz istisnası, homojen malzemenin alev geciktiriciler içerdiğinin bilinmesidir.
Analiz, belgelenmemiş homojen malzemeler için tamamlandığında, test raporları, boşluk değerlendirmesini tamamlamak için bu malzemeler için "uygunluk beyanı" haline gelir. Tüm uygunluk beyanları daha sonra RoHS kaydı için birincil teslim materyalleri haline gelir. Homojen bir malzemede uyumsuzluk tespit edildiğinde, bu malzemenin belirli RoHS standardında belirtildiği şekilde kullanımına bağlı olarak muaf olması mümkündür.
EUROLAB, raporlama ve belgelendirme faaliyetlerini, Enterprise Accreditation Foundation (EAF) kuruluşundan sağladığı akreditasyona dayanarak sürdürmektedir. Enterprise Accreditation Foundation (EAF) ISO/IEC 17025 laboratuvar akreditasyon sağlayıcısı aynı zamanda; Birleşmiş Milletler (UN GLOBAL COMPACT) imzacısıdır.
